بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از محورهای دوستی، ابراز و دریافت محبت است که بسیار ضروری و اثربخش است.

اما به راستی مرز محبت دوستانه کجاست؟

آیا این محبت تا بینهایت اجازه ی گسترش دارد؟

چه زمان محبت از وادی دوستانه فراتر می رود؟

" و من الناس من یتخذ من دون الله اندادا یحبّونهم کحب الله و الذین امنوا اشد حبا لله " بقره 165

( و از مردم کسانی هستند که به غیر از خدا شریکانی [برای خدا] می گیرند و آنها را به اندازه ی خدا دوست دارند. و اما کسانی که ایمان آوردند محبت شدیدتری برای خدا دارند.)

محبت زیاده می تواند نشانه و یا مقدمه ی شرک باشد. در این آیه آمده شریکان را به اندازه ی خدا دوست می دارند.

گاهی محبت بین دو دوست از مرز دوستی فراتر می رود و آنقدر شدید می شود که فرد دوستش را به اندازه ی خدا و یا بیشتر(!) دوست می دارد. تعجب نکنید.

گاهی انسان به خاطر خواهش یک دوست دستور خدا را به کنار می گذارد. نه بخاطر اینکه نمی تواند نه بگوید و یا اینکه غافل است بلکه آگاهانه.

محبت هم حد و مرزی دارد. یک حد برای تمام انسان ها، یک حد برای انسانهای خوب و مومن، یک حد برای آشنایان، یک حد برای دوستان، یک حد برای خانواده، ... . و محبت بی حد تنها برای خداست.

حواسمان به مرز محبت های دوستی باشد.